Zemlja sa najboljim rezultatima u prikupljanju organa je Španija. Ona je uspela značajno da unapredi stanje u transplantacionoj medicini samo u poslednjih deset godina. Kadaverično davalaštvo povećano je u u toj zemlji od 14.2 donora na milion stanovnika (1989.) na 31.5 donora na milion stanovnika (1998.). Dok je do 2009. godine taj broj porastao na 34.2 donora na milion stanovnika. Ovo je rezultat dobro planirane organizacije i sistemski preduzimanih mera, mnogih uloženih napora i motivacije zdravstvenih radnika, zdravstvenih vlasti, službi sigurnosti, transporta, civilne zaštite, sudstva, forenzičara, javnih servisa i iznad svega španske javnosti i društva. Ovo je jedina zemlja u svetu u kojoj se lista čekanja neprestano smanjuje. Španci posebno naglašavaju i veliku ekonomsku korist koju donosi transplantaciona medicina.
Otkada je osnovana Nacionalna organizacija za transplantaciju 1989. godine, uspostavljena nacionalna mreža bolnica i pokrenut rad posebno obučenih, snažno motivisanih i posvećenih lekara koji su zaduženi za obezbeđivanje organa, Španija je povećala doniranje organa sa 14 na 33,6 donora na milion stanovnika, i to u toku 1999. godine, što je porast od 142%. Ova stopa donora je daleko iznad svih ostalih na svetu (u Sjedinjenim Američkima Državama ima 21,8 donora na milion stanovnika a u Kanadi 13,8, dok je prosek u ostalim evropskim zemljama 14,3) što je takođe rezultiralo najvišom stopom transplantacija kadaverskih bubrega, jetre, srca i pluća. Tokom ovog perioda nije došlo do promena u zakonu i, kao u većini evropskih zemalja uvek se, pre same donacije, traži odobrenje porodice.
Broj bubrežnih transplantacija povećao se sa 1039 u 1989. do 2023 deset godina kasnije, 99% kadaverskih (50,6 na milion stanovnika prema 29,9 u Sjedinjenim Amričkim Državama), ovo je značajno i kontinuirano povećanje koje, bar prema našem mišljenju, zaslužuje da bude uzeto u obzir kod autora potencijalnih metoda za proširivanje broja donora. Španski model je rezultat napora mnogih da se prevaziđu prepreke kao što su nedovoljno obučeni ili nedovoljno brojni kadar, neidentifikovani donori kao i nevoljnost da se obrati ožalošćenim porodicama.
Zašto je Španski sistem postigao takav uspeh?
Postoje tri nivoa koordinacije u španskom sistemu transplantacije: nacionalni, regionalni i nivo samih bolnica. Nacionalni i regionalni nivo formiraju odbore i odgovorni su za sve tehničke odluke koje treba doneti u vezi sa transplatacijijom. Bolnički lekari su uvek dostupni da daju savet ljudima ukoliko bi se oni odlučili da doniraju organ svojih bližnjih.
Jedna transplantacija može zapravo uključivati gotovo 100 ljudi, počev od donora do osobe koja je primalac transplantata. Zbog toga pri operaciji, gde je vreme od presudnog značaja, koordinacija predstavlja faktor koji odlučuje o uspehu ili neuspehu.
Troškove transplantacije plaća zdravstveno osiguranje, i to otvara mogućnost i manjim bolnicama koje jednostavno ne bi mogle priuštiti plaćanje troškova infrastrukture i opreme koja se zahteva pri procedurama transplantacije organa.
